Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Μέση ταχύτητα. Η συζήτηση συνεχίζεται....

.
Κατ' αρχήν να ευχαριστήσω το συνάδελφο Alex γιατί ο σχολιασμός του και οι θέσεις του πάνω σε ένα δικό μου σχόλιο, έγινε αφορμή να ανταλλάξουμε απόψεις, τις οποίες μπορείτε να δείτε στην προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο: Μέση ταχύτητα.Διάνυσμα ή μονόμετρο μέγεθος;
Η συζήτηση αυτή προκάλεσε την παρέμβαση του φίλου και συνάδελφου Γιώργου Φ. ο οποίος μου έστειλε ένα κείμενο στο οποίο αναλύει, το όλον θέμα, από αρκετά πιο επιστημονική πλευρά, από αυτήν που οι δικές μου δεξιότητες επιτρέπουν. Αφού τον ευχαριστήσω και από τη θέση αυτή, το δίνω για μελέτη...



Μπορείτε να κατεβάσετε και το κείμενο από εδώ.

Πήρα και ένα δεύτερο αρχείο από το φίλο και συνάδελφο Άρη, πάνω στο ίδιο θέμα. Αφού τον ευχαριστήσω και από τη θέση αυτή, δίνω και αυτό για μελέτη.



Μπορείτε να κατεβάσετε και αυτό το κείμενο από εδώ.

Και ένα σχόλιο: Κάτι τέτοιες στιγμές χαίρομαι που η ενασχόληση με το blog, δίνει την ευκαιρία της ανταλλαγής απόψεων πάνω σε θέματα εκπαίδευσης, σε τελευταία ανάλυση πάνω σε θέματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν...
.

2 σχόλια:

Διονύσης Μάργαρης είπε...

Το Σάββατο 11/10 δημοσίευσα την τελευταία μου ανάρτηση με θέμα Μέση ταχύτητα.Διάνυσμα ή μονόμετρο μέγεθος;
Την επόμενη μέρα πήρα δύο τοποθετήσεις από τους φίλους και συναδέλφους Γιώργο Φ και Άρη τους οποίους ήθελα να ευχαριστήσω για τη συμμετοχή τους στο διάλογο που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα σε μένα και τον συνάδελφο Αlex με τις διαφορετικές θέσεις που υποστηρίξαμε. Κατόπιν σιώπησα, περιμένοντας και από άλλους συναδέλφους να τοποθετηθούν, μιας και δεν ήθελα να μονοπωλήσω και να επιβάλω την δική μου άποψη. Δυστυχώς δεν υπήρξαν άλλες αντιδράσεις παρά μια τοποθέτηση από τον Alex.
Περίμενα κάποια τοποθέτηση από συνάδελφο που διδάσκει στο Γυμνάσιο. Τι κουβαλάνε στις αποσκευές τους οι μαθητές μας της Α΄Λυκείου; Επειδή δεν υπήρξε τοποθέτηση έψαξα και βρήκα πώς ορίζεται η ταχύτητα στο βιβλίο της Γ΄Γυμνασίου. υ=Δx/Δt με διανύσματα.
Προσέξτε συνάδελφοι, στην Γ΄Γυμνασίου διανυσματική ταχύτητα και μετά από ένα χρόνο να διδάξουμε την αριθμητική μέση ταχύτητα γιατί εκτιμούμε ότι θα δυσκολευτούν από τη διανυσματική ταχύτητα.
Λοιπόν οφείλω κάποιες απαντήσεις στις τοποθετήσεις των δύο συναδέλφων( για το συνάδελφο Alex σεβαστές και κατανοητές οι θέσεις του, αλλά περισσότερο σεβασμό οφείλω σε ένα συνάδελφο, ο οποίος έχει ΑΠΟΨΗ την οποία παλεύει και αυτό γιατί, στις μέρες μας διαρκώς και λιγότεροι, δυστυχώς ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων…).
Λοιπόν για τον Άρη. Συμφωνώ και στην παρατήρησή σου ότι το σχολικό βιβλίο έχει περισσότερες ασκήσεις για διάστημα, παρά για μετατόπιση, καθώς στην πρότασή σου ότι αν αντικαταστήσουμε τη λέξη «διάστημα» με τη λέξη «μετατόπιση» στις υπάρχουσες ασκήσεις τα πράγμα-τα θα γινόταν ευκολότερα.
Για το Γιώργο Φ.
Μεγάλε σου βγάζω το καπέλο αναγνωρίζοντας την πολύ καλή επιστημονική σου ανάλυση. Αλλά θα μου επιτρέψεις κάποιο αντίλογο, όσον αφορά το πρόβλημά μας που είναι:
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
1) Το βασικό πρόβλημα είναι τι και πώς θα διδάξουμε στους μαθητές μας της Α΄Λυκείου, ώστε να μην τους μπερδέψουμε, αλλά να τους βοηθήσουμε να ξεκαθαρίσουν πράγματα.
Αν ξεκινούσε το κεφάλαιο της κίνησης με τη ταχύτητα της καθημερινής ζωής (το πόσο γρήγορα) και μετά περνούσε στην αναγκαιότητα της διανυσματικής ταχύτητας και της μαθηματικής περιγραφής της κίνησης, δεν θα είχα αντίρρηση. Αντίθετα το βιβλίο ξεκινά να ορίζει θέση –μετατόπιση- ταχύτητα- διανύσματα και ξαφνικά περνάει στη μέση υ=s/t, για να ξαναγυρίσει στη διανυσματική ταχύτητα.
Θα δεχόμουν και την αντιμετώπιση του «παππού μας», που λες, Αλεξόπουλου. Έχει και αυτή μια λογική. Εντάξει τα κινητά δεν γυρίζουν πίσω, κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση (και αν γυρίσουν είναι άλλη κίνηση), αλλά η διδασκαλία μπορεί να προχωρήσει και φτάνοντας στην καμπυλόγραμμη κίνηση να δουν την αναγκαιότητα της διανυσματικότητας.
Αυτό το ανακάτεμα είναι που θεωρώ ότι βλάπτει.
2) Θα μου επιτρέψεις Γιώργο να διαφωνήσω με την εκτίμησή σου ότι η πρώτη ομάδα βιβλίων που αναφέρεις, απευθύνονται σε μαθητές με ικανότητα στον διαφορικό & ολοκληρωτικό λογισμό, μεγαλύτερη από τους φοιτητές της 2ης ομάδας. Το θέμα είναι τι στόχο βάζουν οι συγγραφείς. Το μαθηματικό υπόβαθρο είναι το ίδιο. Άλλωστε τι διαφορετικό υπόβαθρο στον διαφορικό λογισμό απαιτείται, για να μπορέσει ο μαθητής να κατανοήσει το υ=ds/dt και όχι το υ=dx/dt;
3) Ο δάσκαλος της Α΄Λυκείου νομίζεις ότι μπορεί να λάβει « υπόψη τις διαγνώσεις και μετά αποφασίζει την παρέμβαση με βάση τη φυσική κατάσταση του ασθενούς»; Μήπως πρέπει να αποφασίσει πριν μπει στην τάξη τι θα διδάξει; Έχεις την εντύπωση ότι υπάρχουν τμήματα της Α΄Λυκείου που έχουν κατακτήσει τη γνώση της έννοιας του διανύσματος και μπορούν να δουλεύουν με διανύσματα; Νομίζω όχι.
Άρα; Απόφαση: Ποιος ο στόχος; Τι να κάνουμε;

M. είπε...

H συζήτηση γίνεται για την Α Λυκείου. Θα ήταν χρήσιμο όμως να επεκταθεί και στο καινούριο βιβλίο της Β Γυμνασίου.Εκεί λοιπόν ξεκινά ο συγγραφέας αναφέροντας το παράδειγμα του Young με τον κολυμβητή και εισάγει την μέση ταχύτητα.Συνεχίζει με την έννοια της στιγμιάιας ταχύτητας όπως την αντιλαμβάνεται το ταχύμετρο του αυτοκινήτου.Στην επόμενη παράγραφο αποφασίζει ότι στη φυσική θέλουμε ακρίβεια και ξαναορίζει τις παραπάνω έννοιες διανυσματικά πια.Ποιος είναι ο σκοπός του;Προφανώς η καλύτερη κατανόηση από το μαθητή.Το αποτέλεσμα;Πλήρης σύγχιση.
Ο μαθητής απεχθάνεται τις φλυαρίες και τα πολλά παραδείγματα.Τα παραδείγματα πρέπει να συζητηθούν στην τάξη.Ο μαθητής πρέπει να διαβάσει αυτά που πρέπει να μάθει μονάχα.Σημειώνω ότι σαυτήν την ηλικία τα παιδια ζητουν από τον καθηγητή "τι θα διαβάσουμε για αύριο;".Το μάθημα της φυσικήςέγινε αποκρουστικό για πολλά παιδια που μόλις το γνώρισαν.
Τι πρέπει να κάνει ο ευασθητοποιημένος καθηγητης;Να τηρήσει τη λογική του βιβλίου;Να βάζει τους μαθητές να σημειώνουν απόσπάσματα που πρέπει να τα μάθουν;(το κάνουν πολλοί αλλά με βρίσκει αντίθετο). Η να αδιαφορήσουν πλήρως για το βιβλίο και να εφαρμόσουν τη δικιά τους προσωπική τακτική;
Σας αναφέρω ότι στα τρια λύκεια που γνωρίζω και διδάσκουν 6-8 φυσικοί κανεις δεν χρησιμοποεί το βιβλίο της Α Λυκείου. Όλοι δουλεύουν με σημειώσεις που αντιγράφουν οι μαθητές από τον πίνακα.Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουν το σκόπελο όπως εμφανίζεται στο βιβλίο. Εννοείται , ότι θα προηγηθούν δυο ίσως και τρεις διδακτικές ώρεςμε θέμα τα διανύσματα.
Πιστεύετε ότι είναι αποτελεσματική αυτή η τακτική;